Werventocht met Tonijn

Verdwenen Werven

In 1983 viel het doek voor de grote Nederlandse scheepsbouw.

Gedwongen fusering en regeringsbeleid dat erop gericht was arbeidsplaatsen te behouden terwijl de markt zich had verplaatst naar het Verre Oosten deden de werven de das om.

Natuurlijk is de grootste Nederlandse scheepsbouwer Damen nog actief in Schiedam en in de Botlek

Op een deel van de voormalige onderzeebootwerf van de RDM is nu de Maassluise firma De Haas gevestigd.

Ze hebben daar een goed geoutilleerde moderne werf voorzien van een schepenlift maar de grote tewaterlatingen zoals mammoettankers bij Verolme horen definitief tot het verleden. Wat we nu zien zijn scheepsreparatiebedrijven maar nieuwbouw van grote schepen vindt er niet meer plaats.

Duizenden mensen hebben hier hun brood verdiend en waren trots op hun bedrijf. De technische scholen in de omgeving leverden het ruwe materiaal dat in de eigen bedrijfsscholen werd opgeleid tot scheepsbouwer. Je had een baan voor het leven, ten minste dat dacht je.

Onze vaartocht naar de “Verdwenen Werven” is dus ook eigenlijk meer een ontdekkingstocht naar wat er nog rest van die oude glorie.

Welke dokken en hellingen zijn er nog en wat wordt daar nu geproduceerd.

Vanaf de wal is dat onmogelijk geworden. Na 9/11 zijn de regels voor het betreden van haventerreinen en installaties zo strikt geworden dat je er gewoon niet meer naartoe kan.

Vanaf het water is dat gelukkig nog zoals vanouds en één van onze museumschepen brengt u naar de plaatsen waar grote constructies voor de offshore worden gerepareerd en waar schepen reparaties ondergaan. Voor sommigen een weerzien van plekken waar zij of hun ouders gewerkt hebben en voor anderen een indrukwekkende ervaring al is het alleen maar vanwege de enorme afmetingen van de producten waaraan wordt gewerkt.

Vanaf onze schepen is alles goed te zien. Het gezelschap is beperkt tot 12 passagiers dus vanaf het ruime achterdek heeft u altijd een goed punt om uw foto’s te maken of om gewoon maar te kijken, ook al is dat misschien met een lichte weemoed naar wat er eens was.